معرفی پرسشنامه:

هیجان¬ها پدیده‌هایی ذهنی، زیستی، هدفمند و اجتماعی هستند. هیجان‌ها، پدیده‌های فطری که در افراد مختلف در شرایط یکسانی بروز می¬کنند. ازجمله هیجان¬هایی که در زندگی همه افراد نقش مهم و مؤثری دارند، هیجان¬های خشم و پرخاشگری است.
خشم به‌صورت یک حالت هیجانی درونی ناخوشایند با فراوانی و شدت متغیر تعریف می‌شود که غالباً با افکار و ادراکات نادرست، برانگیختگی جسمی و تمایل فزاینده برای انجام رفتارهای کلامی و یا حرکتی که ازلحاظ فرهنگی ناپسند است، مشخص می‌شود (آوریل،1983 ؛ کاسینو و ساخودولسکی،1995) خشم معمولاً با یک محرک بیرونی شروع می‌شود و اغلب شامل یک جز سرزنش است (کاسینو و ساخودولسکی،1997).
افرادی که صفت خشم در آن‌ها بالا است نسبت به ¬افراد دیگر برای عصبانی شدن در برابر مجموعه گسترده‌ای از محرک‌ها آمادگی بیشتری دارند (اشپیلبرگر، رهیرز و سیدمن،1995) درحالی‌که ممکن است خشم توسط افرادی که آماج خشم واقع‌شده‌اند ناخوشایند تلقی شود، برای فرد عصبانی، پیامدهای خشم اغلب مثبت تلقی می‌شود (آوریل، 1983 ؛ کاسینو و ساخودولسکی،1995). تجربه خشم تحت عنوان دو مؤلفه عمده مفهوم‌سازی شده است: حالت خشم و صفت خشم. حالت خشم، به‌عنوان یک وضع هیجانی روانی زیستی با شرایط مشخص‌شده به‌وسیله احساسات درونی یا ذهنی تعریف‌شده که شدت آن می‌تواند از رنجش خفیف یا ناراحتی معمولی به خشم و غضب شدید تغییر کند. حالت خشم عموماً با تنش عضلانی و برانگیختگی سیستم عصبی خودمختار و فعالیت غدد درون‌ریز همراه است. ولی در طول زمان‌بر اثر ادراک فرد از حمله یا تهدید غیرمنصفانه از طرف دیگران یا ناکامی حاصل از موانع موجود در مقابل رفتار معطوف به هدف تغییر می‌کند. صفت خشم، برحسب تفاوت‌های فردی، افراد در گرایش به ادراک دامنه وسیعی از موقعیت‌ها به‌عنوان موقعیت‌های آزاردهنده یا ناکام کننده و نیز تمایل به پاسخ دادن به این‌گونه موقعیت‌ها با تشدید حالت خشم، تعریف می‌شود. افرادی که نمره آن‌ها در صفت خشم بالاست، در مقایسه با افراد دیگر، حالت خشم را در اغلب موقعیت‌ها و با شدت بیشتر تجربه می‌کنند)نویدی،1385).
طی سالهای اخیر بروز رفتارهای پرخاشگرانه در جوامع مختلف به‌شدت افزایش‌یافته است که علت ان را روانشناسان ناشی از نقش بیشتر رسانه‌های گروهی در آموزش پرخاشگری از طریق تماشای خشونت و الگوبرداری و تقلید از آن توسط بینندگان بیان می‌کنند بدیعی است که دلایل متعدد دیگری هم جون عوامل وراثتی، مشکلات زیست‌شناختی ،عوامل اجتماعی مانند ناکامی‌ها ،تراکم جمعیت و مهم‌تر از همه نقش یادگیری اجتماعی از کودکی تاکنون در بروز پرخاشگری مؤثر هستند روانشناسان به دنبال کاهش دفعات و پیامدهای منفی رفتار پرخاشگرانه در نوجوانان می‌باشد (الیس ،2005).